پاپوش‌های نرم اغلب از مواد نرم و انعطاف پذیری مانند پارچه یا چرم تهیه می‌شوند که به پاهای نوزاد اجازه می‌دهند تا طبیعی حرکت کنند و عضلاتشان تقویت شود. پاپوش‌های نرم اغلب برای استفاده در داخل خانه یا در محیط‌های بسته مناسب هستند.
پاپوش‌های سخت دارای ساختار مقاوم تری هستند که ممکن است از جنس‌هایی مانند پلاستیک یا چرم سخت تهیه شوند. پاپوش‌های سخت بهترین گزینه برای کودکانی هستند که قدم‌زدن را آموخته‌اند و قصد خارج شدن از منزل را دارند. این نوع کفش‌ها برای محافظت از پاها در مقابل تراکم و آسیب خارجی مناسب است.
برای فصول سرد سال، کفش‌هایی با زیره‌های ضخیم تر و بالاهایی که از جنس مواد گرم مانند چرم یا پوشش‌های آب‌گریز تهیه می‌شوند، مناسب هستند.
در فصول گرمتر، کفش‌هایی با بالاهای تنفس‌پذیر و زیره‌های نرم و چاپ‌نشده مورد توجه قرار می‌گیرند تا از تعریق بیش‌ازحد پاها جلوگیری شود. کفش‌های تزیینی بیشتر برای استفاده در مجالس و مناسبت‌های خاص طراحی شده‌اند و کمتر به لحاظ کارکردی مورد توجه قرار می‌گیرند. هنگام استفاده از کفش‌های تزیینی، توجه به راحتی و انطباق با پاهای کودک بسیار مهم است.
چرم یکی از مواد محبوب برای تهیه کفش و پاپوش نوزادی است که نرمی و انعطاف پذیری کافی برای راحتی و آسانی حرکت پاهای نوزاد را فراهم می‌کند. چرم همچنین مقاومت بالایی دارد و معمولاً برای کفش‌هایی که بیشتر در معرض استفاده قرار می‌گیرند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پارچه‌های نرم و تنفس‌پذیر مانند پنبه یا پلی‌استر برای تهیه کفش‌های پاپوش نوزادی استفاده می‌شوند. این نوع مواد برای استفاده در منازل یا محیط‌های داخلی مناسب هستند. پارچه‌ها به دلیل خواص تنفسی و نرمی، انتخاب مناسبی برای کفش‌های نرم و راحت نوزادی هستند.
برای کفش‌های نوزادی که نیاز به زیره‌های نرم و کشویی دارند، اغلب از مواد فومی مانند اورتوپدیک یا اسفنج استفاده می‌شود. این نوع کفش‌ها به نوزادان کمک می‌کنند تا راحت‌تر حرکت کنند و قدم بزنند.
برای کفش‌هایی که بیشتر در معرض فشار، ضربه و آب قرار می‌گیرند، مواد پلاستیکی مانند پلی‌اورتان یا PVC استفاده می‌شود. پلاستیک‌ها انعطاف‌پذیر نیستند اما مقاومت بالایی در برابر آب و ضربه دارند که برای کفش‌هایی که بیشتر در فضای بیرونی استفاده می‌شوند، مناسب هستند.
