ست بچگانه مشکی

. رنگ می‌زند سایه‌ را؛ سیاهِ نمایان پایِ دیوار هق‌هقِ دوچندان در چای می‌ریزد "چیزی که می‌تواند آن سوی آب‌های آزاد باشد حتما این‌سو سر می‌زند با ابر و باد" می‌شنود که باید بماند پای دیوار قند می‌گذارد دهانِ دیگری را شیرین کند قندیل در دلش خون می‌چکد از خجالت کودکی‌اش آب می‌شود آنِ لیسیدنِ پنهان بستنی پشتِ اذنِ مشروط به عهد‌های نبستنی رنگ می‌زند به انتخابِ اجباری در آستانه‌ی دَر ایستاده مردی از پسِ مردِ دیگر مسؤلیت با سایه‌ است افتاده روی تنِ زندگی نفسش را حبس می‌کند... زل می‌زند به نیامدنِ باد‌های موافق خودش را وفق می‌دهد به بی‌نفسی خیره به آسمانِ مخالفِ ماه شب، در سیاهیِ محض آبستن است اجازه نیست انتظار را جار بزند اجازه نیست جایزه‌ای باشد برای پیدا شدنش اجازه نیست گُم بماند میانِ مردم اجازه نیست به خودش اجازه بدهد خوشی بزاید چین می‌افتد به پیشانیِ نطفه‌اش در رَحِم از جفتِ ناخواسته جدا می‌شود آجر آجر، از خودش دور شده سقط می‌کند دیوار را از چشم‌هایش خون می‌چکد از موهایش برف جنگ دارد به گور می‌رسد این، رنجِ جاووانگی‌ست روی خاک، هیچ چیز نمانده جز عزمِ رفتن آینه لحد است روی صورتش حک می‌کند نامش را و تاریخِ آمدن و شعری برای زیرِ پا گذاشتن از روی لب‌هایش رد می‌شود جای هیچ چیز نمانده جز سکوت، جز رنجِ بودن؛ حسرتِ تغییر هر قاعده در بی‌قاعدگی، افسوسِ تأخیر ِ مقطوع‌النسلی در چندسالگیِ یائسگی چیزی نمانده به جز جنگیدن در انتظارِ جاودانه‌ی یک زن #ثمین_رضوی #ادبیات #شعر #شعرآزاد #شعر_سپید #روز_جهانی_زنان #٨مارس #٨مارس_روز_جهاني_زن_وبرابري #روز_جهانی_زن #روز_زن #عدالت #تبعیض #تبعیض_جنسیتی #زن #حقوق_زنان #اسفند١۴٠٢